Zupa Pho czyli od teorii do praktyki

Czas skończyć z opisami i wziąć się za wcielenie w życie wszystkich dobrych rad w sprawie Pho.

Jak zwykle, z podróży przywiozłam książkę kucharską o lokalnej kuchni. W kraju, gdzie zupę Pho wielbi się bez umiaru, nietrudno zaleźć podręczniki pomagające uzyskać efekt idealny.

W mojej książce jest wyczerpująca historia zupy Pho, przepiękne zdjęcia, kilkanaście propozycji oraz szczegółowy opis poszczególnych rodzajów wietnamskiego dziedzictwa narodowego. Jest Pho wołowe, wieprzowe, kurze, kacze a nawet rybne.

To wszystko, to tylko moje przypuszczenia. Cała ta piękna książka jest napisana po wietnamsku. Oglądam ją sobie i bardzo żałuję, że nie są w niej zamknięte zapachy. One byłyby pewną wskazówką i na pewno nie wymagałyby znajomości wietnamskiego.

Jak to? Być w Wietnamie i nie przywieźć przepisu? Na szczęście historie o tej zupie krążyły w powietrzu i łapiąc fragment za fragmentem, wyłonił mi się pewien kształt.

Od powrotu do domu gotowałam ją już dwa razy. Za pierwszym była to zupa wołowa a za drugim drobiowa. Pierwsza gotowana była z duszą na ramieniu i według ścisłych receptur. Za drugim razem nieco zaszalałam i dałam się ponieść fantazji.

Obie były genialne, choć brak wietnamskiego ogródka nieco mi doskwierał. Ale Polak potrafi, więc nasza bazylia, kolendra i pietruszka jako zielone dodatki dały efekt zadowalający.

Spróbujcie

zupa Pho drobiowa

(na cztery talerze)

żeby zrobić bulion:

1 kurczak lub kura (najlepiej jeśli znacie ich pochodzenie i jesteście pewni, że zjadły ziarno a nie koleżankę)

2 cebule

7 cm kawałek świeżego imbiru

1 laska cynamonu

4 goździki

1 łyżeczka ziaren kolendry

2 strączki zielonego kardamonu

1 gwiazdka anyżu

5 ząbków czosnku, zmiażdżonych

3 łyżki sosu rybnego

1 łyżeczka brązowego cukru

1 płaska łyżeczka soli

1 łyżeczka ziaren czarnego pieprzu

żeby podać:

250 g makaronu ryżowego (najlepiej 3 mm wstążki)

garść bazylii (tajska byłaby idealna)

garść kolendry

garść liści pietruszki

garść pokrojonej dymki

1 papryczka chilli, pokrojona w plasterki

1 limonka pokrojona w ćwiartki

ewentualnie jasny sos sojowy

jak zrobić:

Zaczynamy od umycia i pokrojenia drobiu. Przygotowaną kurę zalewamy zimną wodą i stawiamy na ogniu. Cebulę i imbir kroimy na grube plastry i opiekamy nad gazem lub w piekarniku aż zbrązowieją z góry (moja Babcia opiekała w ten sposób cebulę do poczciwego rosołu w niedzielę).

Potem dorzucamy je do garnka z kurą. Wsypujemy wszystkie pozostałe dodatki i zagotowujemy rosół. Zmniejszamy ogień i gotujemy pod przykrywką około godziny. Po godzinie wyjmujemy kawałki drobiu (powinny być już miękkie, jeśli nie, to gotujemy do skutku) z rosołu i opłukujemy pod zimną wodą.

Do ciągle gotującego się rosołu dolewamy szklankę zimnej wody i zagotowujemy. Drób pozbawiamy kości i dorzucamy je do rosołu. Gotujemy kolejną godzinę, nie przykrywając. Potem przecedzamy rosół, a mięso dzielimy na małe kawałeczki.

Makaron przyrządzamy zgodnie z instrukcją.

Przygotowujemy miseczki. Kładziemy do nich porcję makaronu i porcję mięsa. Zalewamy rosołem. W miseczkach obok podajemy zieleninę, chilli, limonki i sos sojowy.

Każdy uzupełni sobie zupę tym, co lubi najbardziej.

                           Te ptaszki wiszą w większości wietnamskich domów.

Powiem szczerze, że miska takiej zupy na obiad jest dla mnie wystarczającym daniem. Na śniadanie jadłam ją tylko w Wietnamie i długo nie myślałam po niej o obiedzie. Jest sycąca ale nie napychająca. Wietnamczycy jedzą ja trzy razy dziennie i nie widziałam ani jednego Wietnamczyka z oponką na brzuchu.

Jeżeli rosołu macie za dużo, podzielcie go na porcje i zamroźcie. Potem wystarczy tylko ugotować makaron i wyjąć zupę wieczorem z zamrażalnika. Śniadanie będziecie mieli królewskie.

Gorąco polecam i życzę smacznego

P.S.

Coś musi być w tej zupie, skoro niektórzy wracają do Wietnamu kilkakrotnie i zawsze pytani o powód podają zupę Pho.