Gdzie jest czwartek?

Przedwczoraj był czwartek. Przedwczoraj termometr o 13 pokazywał plus 19. Przedwczoraj zaczęłam sezon wiejski.
Samotne prace po zimowe wymagają ze trzech par rąk. Ja miałam do dyspozycji tylko jedną, swoją.
Sądząc po postępie prac wczorajszych i przedwczorajszych, jeżeli ktoś nie przybędzie z odsieczą, to mam zapewnione zajęcie do Wielkanocy.
Ilość roboty mnie przygniotła i zamiast od razu wziąć się do roboty,  usiadłam z herbatą na tarasie i popadłam w odrętwienie.
W przeciwieństwie do Futer, które wyprysnęły z samochodu z szybkością F16 i zniknęły w krzakach. Zero nieśmiałości, zero ostrożności.
Niestety moje odrętwienie zostało przerwane przez falę wyrzutów sumienia. Czas zrobić plan i po prostu wziąć się do roboty. Nikt na białym koniu nie przybędzie z pomocą.
Nawet nie wiem kiedy z czwartku zrobiła się sobota. I nic nie wskazuje na to, że od poniedziałku będę siedzieć w fotelu, czytać książki i pić czerwone wino.
Ta chwila nadejdzie, ale najpewniej w okolicach maja. Na razie nawet pod lasem jeszcze nie byłam. Latam po okolicy i macham jeśli nie ścierą, to grabiami.
Wymyślne pichcenie piętrowych obiadów to ostatnie o czym bym pomyślała. Na razie jest szybko i mało skomplikowanie. Nie wiem czy zdajecie sobie sprawę, ale obiad w stylu azjatyckim to jeden z najszybciej robionych posiłków. Imbir, czosnek, chilli, sos sojowy, do tego filet z kurczaka i za piętnaście minut obiad wjeżdża na stół. Do tego ryż i już. Szybciej niż usmażenie kotleta schabowego.
Dobrze, że ciasto upiekłam jeszcze w domu, bo dziś do wyboru mielibyśmy produkt lokalny ze sklepu gminnego lub petit buerre sprzed roku.
Powiem wam w sekrecie, że i tak nie jedliśmy dziś ciasta. Po prostu nie było na to czasu.
Tylko Futra korzystają z wolności i mają w nosie okoliczne porządki. Byle micha była pełna i ręka od czasu do czasu do głaskania.
Dziś tylko zdjęcia, przepis jutro. Teraz zrobię sobie herbaty i nareszcie usiądę.

Do zobaczenia jutro