Merdający ogon we mgle i sierpik nieco egzotyczny w czerwonym curry

Mgła rano zalegała taka, że po drugiej stronie ulicy widziałam tylko merdający ogon. Gdzieś tam, poza moim wzrokiem, znajdowała się reszta psa. Mam nadzieję, że równie radosna jak ogon. Zapewne był tam również jakiś właściciel. Ale o jego nastroju nie świadczyło nic. Zresztą o właścicielu też nic nie świadczyło, bo sam merdający ogon nie jest gwarancją posiadania.

Dziwne takie nieme kino. Żadne dźwięki nie dochodziły z tej mgły. Samochody nie jeździły. A kiedy już jakiś przemknął, to z dość niemrawym pomrukiwaniem. Mgła jak wata. Pożarła nie tylko dźwięki ale też kolory. Moje niebieskie choinkowe dziwo naprzeciw okien stało się błękitnym obłoczkiem. Tajemniczo wyglądało. Niby widok zamknięty w kwadrat oka nudny do bólu. Oglądany codziennie bez emocji. A wystarczyła gęsta mgła i chwila zastanowienia w sobotni ranek i ruszyła wyobraźnia.

Pamiętacie opowiadanie, w którym ktoś znalazł guzik i do niego sprawił sobie płaszcz? Ja dorobiłam sobie psa do ogona.

Moja wyobraźnia ruszyła za tym merdającym ogonem. Ciekawe czy to pies machał ogonem czy ogon machał psem? Z mojej perspektywy kubka z poranną herbatą, zdecydowanie to drugie.

Jaki był ten pies? Duży czy mały? Kudłaty czy może bezwłosy? Ogon majtnął tylko przez moment. Nie miałam czasu przyjrzeć się szczegółom. Zresztą detale we mgle zmieniają swój charakter. Może tam nie było wcale psa? Może to moja wyobraźnia dorobiła sobie ogon do owianej kłębem mgły gałązki? Mgła jest zwodnicza. Nawet w mieście.

Po dwóch godzinach wszystko wróciło do szarej, styczniowej normy. Trochę szkoda, bo mgła zatarła kontury i przydała codzienności tajemnicy. Nawet pies mógł być nie psem a rybą. W końcu one też mają ogony.

Dziś tajemniczy sierpik na obiad. Ryba do zeszłego tygodnia mi nieznana. A od dzisiaj moja ulubiona. Kupiłam ją z czystej ciekawości w Tesco. Przy czyszczeniu poddałam się i porzuciłam filetowanie czy obcinanie płetw i ogona. Musiałabym mieć uścisk obcęgów żeby dać temu radę.

Jeżeli macie silne męskie ramię w okolicy lub regularnie ćwiczcie na siłowni, to spróbujcie się z nią zmierzyć, choć nie jest to konieczne. Upieczona w całości wygląda dość atrakcyjnie.

 sierpik blocha w czerwonym curry

2 sierpiki ( są pakowane próżniowo i mrożone)

sok z jednej cytryny

skórka starta z jednej cytryny

pół łyżeczki soli

1 łyżka czerwonej pasty curry

2 łyżki oleju arachidowego

1 czerwona cebula

Czystą i osuszoną rybę nacięłam nożem jak widać na zdjęciu. Skropiłam sokiem z cytryny i posypałam otartą skórką. Potem delikatnie posoliłam. Odłożyłam ją do lodówki na dwie godziny.

Potem rozgrzałam piekarnik do 190 stopni. Blaszkę wyłożyłam papierem do pieczenia. Cebulę pokroiłam w półksiężyce i wsypałam na blaszkę. Rybę wyjęłam z lodówki i posmarowałam czerwoną pastą curry od zewnątrz i od środka. Ułożyłam na cebuli, polałam olejem i włożyłam do piekarnika na pół godziny.

Po 30 minutach sierpik był gotowy do jedzenia.

Do niego zrobiłam szpinak z sezamem i miso:

opakowanie szpinaku

1 łyżka masła orzechowego

1 łyżka pasty miso

kilka kropli octu ryżowego

1 łyżeczka ziaren sezamowych

Zblanszowany szpinak dobrze osączyłam. W miseczce połączyłam 1 łyżkę masła orzechowego z 1 łyżką pasty miso i octem ryżowym.

1 łyżeczkę sezamu uprażyłam na suchej patelni.

Szpinak nałożyłam w kopczyk i polałam pastą orzechową. Na górę nasypałam ziarenka sezamu.

Gdybym mogła dałabym ogłoszenie reklamowe do prasy. Ryba pod tytułem sierpik jest genialna. Zwartość halibuta ale bez jego tłuszczowej otoczki. Absolutna rewelacja i oczarowanie. Koniecznie spróbujcie tej ryby.

Dobrej soboty, słonecznej niedzieli i dużo smacznego