Tort rumuński i chyba mam pytanie

Bardzo bym chciała się dowiedzieć dlaczego ten tort nazywa się „rumuński”. I co na to Rumuni.

Przecież spokojnie mógłby się nazywać „miodowo orzechowy”.

Jest przepyszny. I gdyby nie potrzeba upieczenia kilku krążków ciasta, to praktycznie nie ma z nim dużo roboty. Najlepsze jest to, że można go upiec nawet tydzień przed planowanym podaniem go na stół. I to wychodzi mu na dobre!

Wybaczcie dzisiejsze lakoniczne potraktowanie tematu, ale zaraz zakładam buty, biorę walizkę i jadę na lotnisko. Najbliższe dni spędzę w Londynie i obiecuję, że to co zobaczę zapamiętam, sfotografuję i opiszę po powrocie. Tort zostawiłam MMŻ, żeby się bardzo nie smucił. Doświadczenie mi jednak mówi, że MMŻ nie znajdzie go w lodówce. A ze słodyczy największym zainteresowaniem będzie się cieszyła chińszczyzna w Złotym Smoku. Na szczęście, ten tort przeżyje nie tylko moją wyprawę na drugą stronę kanału ale nawet dłuższą pielgrzymkę do np. Częstochowy.

Nie zniechęcajcie się karkołomnymi przepisami. To naprawdę prosty w przygotowaniu a rewelacyjny w efekcie tort. Wart każdego orzecha, użytego do jego upieczenia.

Tort rumuński

200 g mąki

95 g miodu

70 g cukru pudru

80 g mielonych orzechów laskowych

1 jajko

1 żółtko

1 łyżeczka sody

Wszystkie składniki miksujemy razem. Formujemy wałek i zawijamy w folię. Wkładamy na pół godziny do lodówki. Potem dzielimy wałek na 5 części i każdą rozwałkowujemy na placek o wielkości dna formy. Ciasto jest bardzo klejące ale można temu zaradzić. Każdy kawałek ciasta wkładamy między dwa arkusze folii do żywności. Tym sposobem ciasto nie klei się do wałka a potem łatwo daje się przełożyć do formy.

Nie przejmujcie się, że placki nie są idealnie dopasowane do dna foremki. Po przełożeniu ich na papier, którym wyłożyliśmy dno, możemy uzupełnić braki lekko naciskając palcami ciasto i wypełniając brakujące miejsca. Najlepiej zrobić to lekko zwilżonymi wodą palcami. Ale nie mokrymi, tylko zwilżonymi. Metoda jest wypróbowana i skuteczna.

Rozgrzewamy piekarnik do 180 stopni i pieczemy pierwszy placek przez 10 minut.

Upieczony wyjmujemy go z piekarnika i z formy(razem z papierem, na którym się piekł). Do pieca wkładamy kolejny placek. I tak aż upieczemy wszystkie pięć placków.

Układamy je jeden na drugim (nie zdejmując ich z papieru) i zostawiamy w spokoju przez minimum 24 godziny. Biorąc pod uwagę, że składnikiem ciasta był miód, spokojnie możemy upiec ciasta nawet tydzień przed poskładaniem tortu. Ciasta miodowe muszą dojrzeć i z każdym upływającym dniem są smaczniejsze.

Potem robimy krem:

100 g cukru pudru

200 g miękkiego masła

150 g mielonych orzechów

3 żółtka

wanilia

1 szklanka kwaśnej gęstej śmietany

kieliszek mocnego alkoholu (rumu, wódki, brandy)

ewentualnie powidła

Masło ucieramy z cukrem i wanilią. Dodajemy żółtko i jeszcze ucieramy.

Potem sypiemy orzechy i dodajemy po łyżce śmietanę.

Kremem przekładamy kolejne warstwy ciasta. Dla przełamania słodyczy kremu, dwa placki przed nałożeniem kremu posmarowałam konfiturą śliwkową. Ale nie jest to konieczne.

Resztą kremy smarujemy górę i boki ciasta. Wkładamy do lodówki, najlepiej na kolejne 24 godziny.

Tort wychodzi wysoki i dobrze się kroi gorącym nożem. Z każdym kolejnym dniem smakuje lepiej.

Tylko ta nazwa!

Bawcie się dobrze i pamiętajcie, że przed nami kolejny długi weekend. Może upieczecie dziś tort rumuński na Dzień Niepodległości?

Smacznego