Jak odkryłam w sobie wampira czyli sałatka z wątróbką i granatem

Nie wiem, co myślicie o wątróbce, ale zdaję sobie sprawę, że sądy będą podzielone.

Tu będzie mała dygresja. Są ludzie, którzy nie lubią bananów ale uwielbiają wszystko o smaku bananowym. Są tacy, co nie piją kawy, ale smak kawowy uważają za jak najbardziej pożądany.

Wątróbka też powoduje takie niekonsekwencje. Kto chodził do przedszkola, ten pamięta szary kawałek podeszwy o odstręczającym zapachu, lądujący na talerzu w towarzystwie sałatki z buraczków. Ohyda.

Dlaczego w takiej formie podawano ją dzieciom, nigdy nie mogłam zrozumieć.
Za wątróbką nie tęskniłam przez długie lata. Aż pewnego dnia, robiąc mięsne zakupy, nieoczekiwanie dla samej siebie, kupiłam 10 deko.

Przytargałam do domu i nawet nie zdejmując butów pożarłam surową wątróbkę ze smakiem. Forma w jakiej skonsumowałam te porcję, jak by nie było, surowego mięsa, mnie zawstydziła. Czyżbym się przeistaczała? Saga o wampirach pani Meyer nie powstała wtedy nawet w głowie autorki. Jedynym wampirem jakiego znałam (literacko oczywiście) był Lestat  Anne Rice. O co chodziło?

Nie należę do osób jedzących niemowlęta na śniadanie. Nietoperze też mogą czuć się bezpiecznie w moim towarzystwie. A jednak coś się stało. To coś zmieniło moje życie na zawsze. Ciąża. Ona obudziła we mnie krwiożerczą istotę. Na szczęście, moja krwiożerczość ograniczała się tylko do wątróbki.

Wszystko w życiu przemija. Ciąża, oczywiście również. Wydawałoby się, że wrócę do wcześniejszych przyzwyczajeń . I tu się myliłam. Wątróbkę do dzisiaj najbardziej lubię surową. No, może lekko (bardzo lekko) opieczoną.

Wiem też, że tkwi w niej całkiem smaczny potencjał na smarowidełko. A z sałatką i granatami nie ma sobie równych.

Nie wiem, czy niechętnych wątróbce przekonam, ale znam jedną taką, która na dźwięk słowa „wątróbka” blednie, bliska omdlenia.. ..a za pate wątróbkowe oddałaby duszę. Ot , niekonsekwencja.

Sałatka z wątróbką i granatem:

(na dwa talerze)

10 dkg wątróbki z drobiu, obranej, oczyszczonej, umytej i osuszonej

dwie garści sałat, jakich lubicie

pęczek rzodkiewek

marynowana cebulka (ile lubicie)

1 czerwona cebula, pokrojona cienko w półplasterki

1 owoc granatu

sos do sałatki:

3 łyżki oliwy

1 łyżka octu balsamicznego

1 łyżka wyciśniętego soku z granatów

szczypta przyprawy 5 smaków

ćwierć łyżeczki soli

pieprz

oliwa do usmażenia wątróbki

Rozgrzewamy na patelni oliwę. Smażymy wątróbkę z każdej strony na złoto. Nie solimy wątróbki pod żadnym pozorem. Jeśli nie jesteście pewni gotowości wątróbki, nakłujcie ją widelcem. Jeśli płyn z niej wypływający jest przeźroczysty, jest gotowa. Wątpiącym radzę wyjąć największy kawałek i przekroić na pół. Cała prawda wtedy wyjdzie na jaw.

Studzimy lekko wątróbkę i przygotowujemy talerze do jej serwowania.

Sałaty (umyte i osuszone) mieszamy i kładziemy na talerze. W słoiku mieszamy wszystkie składniki sosu. Na sałatach kładziemy wątróbkę, plasterki czerwonej cebuli, marynowaną cebulkę i  rzodkiewkę pokrojoną w plastry. Posypujemy sałatkę pestkami granatu. Polewamy sosem. Jemy. I zmieniamy zdanie o wątróbce. 

Smacznego