Zupa japońska i moje kulinarne wpadki

- Jak ty możesz oglądać programy kulinarne?! - Zapytał MMŻ po raz kolejny. 

- Przecież ja byłbym  ciągle głodny. A właśnie, może mamy coś na przegryzkę?

Każde z nas patrzy a widzi coś innego. Ja widzę kolejne składniki  a MMŻ całość. Ja oglądam potrawy od strony kuchni a MMŻ od strony żołądka.  Czy żołądek ma strony? Czy oglądanie żołądkiem nie jest nieco makabryczne? Pomińmy może te poboczne rozważania.

Ważne jest to, że każdy z nas widzi świat po swojemu. Nawet żołądek ma coś do powiedzenia w tej kwestii.

Wracając do różnic między ludźmi, to nie omijają one stołu. Kocham gotować. Uwielbiam planować potrawę. Włącza się wyobraźnia i kojarzenie poszczególnych elementów podobne jest do rozwiązywania krzyżówki. Umiem sobie wyobrazić jak będzie smakowało połączenie jednego składnika z drugim.

Zaliczam przy okazji zarówno chwile uniesienia jak i totalnego rozczarowania. Pewne eksperymenty tylko w mojej głowie brzmią jednym głosem. Wpadka z buraczkami na kwaśno, posypanymi  vegetą (oj, dawno to było), przeszła do historii z lubością mi przypominanych. MMŻ po latach przyznał, że większego paskudztwa ze świecą trzeba by szukać. Miłość jednak czyni cuda i poświęcił się dla niej. Zjadł całą porcję bez mrugnięcia okiem.

Zrobiona przeze mnie ryba w soli na szczęście została oszczędzona całej rodzinie. Ofiarą (na szczęście jedyną i ocaloną)  tego eksperymentu była młodsza latorośl. Ona nie owijała w bawełnę. Po prostu walnęła prosto z mostu,  że ryba jest obrzydliwa.  Ale jak miała nie być, skoro do soli włożyłam filety!!!

Wyobrażacie sobie ? Filety! Zamiast całej ryby! Nikt nie jest doskonały.

Gdyby poszukać, jeszcze kilka takich kulinarnych perełek znalazłabym w swojej kuchni. Ale o tym cicho, sza.

Nie obawiajcie się, tutaj przedstawiam wam tylko to, co wyszło bez pudła. Nikogo nie otrułam, choć kisząc cytryny, ktoś miał wątpliwości, czy nie chcę go skrzywdzić solą. W ostateczności cytryny okazały się niegroźne.

Pewne przepisy wracają do mnie jak starzy znajomi. Inne przelatują jak meteory i nigdy do nich nie wracam. O niektórych nie pamiętam i dopiero ktoś przypomina mi,  że zjadłby to czy tamto.

Na marginesie, Daria, pamiętam o zasmażanych buraczkach i zupie z soczewicą. Będą już wkrótce.

Dzisiaj zrobiłam zupę japońską. Wieczorem odwiedzamy znajomych i do wyjedzenia jest lodówka pokomunijna, więc obiad gotuję symboliczny.

Jestem z pokolenia, dla którego obiad bez zupy jest niepełny. Ale sama zupa sprawuje się całkiem dobrze. Gotuję więc zupę japońską, bo jest w niej wszystko co potrzebne do pełnego dania: i makaron, i rosół, i zielenina i mięsko.

Bulion japoński z kurczakiem

(na dwie miski)

1 litr bulionu

1 płat nori (może być listek w który owijacie sushi)

2 filety z kurczaka

2 łyżki sosu sojowego

pęk makaronu soba

2 łyżki mirinu

1 łyżeczka oleju sezamowego

1 łyżeczka soku cytrynowego

2 cebule dymki

kilka brązowych pieczarek

garść świeżego szpinaku lub groszku cukrowego

szczypta przyprawy shichimi togarashi*

1 łyżeczka uprażonych ziaren sezamu

Gotujemy bulion z płatem nori przez jakieś 2 minuty. Wyjmujemy glona i dodajemy do gotującego się wywaru mirin, sos sojowy a na koniec pokrojone w paski filety z kurczaka. Ich ugotowanie potrwa około 6-7 minut. W tym czasie możemy ugotować makaron soba i przelać zimną wodą. Kiedy kurczak jest miękki, dorzucamy do ciągle gotującego się bulionu umyte i pozbawione nóżek pieczarki. Znów gotujemy ze trzy minuty i zdejmujemy zupę z pieca. Dodajemy sok z cytryny i degustujemy w celu dokonania ostatecznych poprawek.

Do miseczek kładziemy porcję makaronu, garść umytego szpinaku (lub groszku) i wlewamy bardzo gorącą zupę z kurczakiem i pieczarkami. Każdą miseczkę wzbogacamy kilkoma kroplami oleju sezamowego, posypujemy ukośnie pociętą dymką i szczyptą przyprawy shichimi togarashi. Jemy z przyjemnością.

To danie zawsze wychodzi rewelacyjnie. Nie ma obaw, że coś się nie uda. I nie przejmujcie się obco brzmiącymi składnikami. Raz kupione będą służyły niejednokrotnie.

*shichimi togarashi

Ta przyprawa w kuchni japońskiej nie ma stałego składu. W zależności od regionu zmieniają się jej składowe. Zazwyczaj zawiera minimum sześć elementów np. czarny i biały sezam, pieprz, ziarenka maku, gorczycę, konopie, algi i ewentualnie suszoną skórkę z cytryny. Tę mieszankę zastosowałam w swojej zupie.

Życzę smacznego i optymistycznego podejścia nie tylko do gotowania