Obcy przybysze i szarlotka pomarańczowa

Zanim zacznę planować ciasta na Wielkanoc, upiekę ciasto, które jest chyba najbardziej domowym z ciast. To pierwsze ciasto upieczone samodzielnie w głębokiej podstawówce. Nie wiem czy przepis był taki jak ten dzisiejszy ale smak na pewno.

Jabłka zapakowane jesienią do słoika, przesmażone z dodatkiem skórki pomarańczowej leżały spokojnie na półce.

Kiedy otwierałam słoik nie miałam w planach pieczenia szarlotki. Zajrzałam do słoika przekonana, że znajdę w nim szaro zielone życie. Ale zmasowany atak oszałamiającego zapachu był dowodem na całkiem niezłą kondycję moich przetworów. To ostatni słoik smażonych jabłek. Pożegnam nim zeszłoroczny sezon zaprawowy. I zapomnę o jabłkach na najbliższe miesiące. Te, które od czasu do czasu kupuję w akcie desperacji wprawiają mnie w smutny nastrój, bo nijak nie przypominają jabłek jesiennych.

Obok nich leżą pomelo, pitaje, tamarillo, grenadiny i inne dziwadła. I kupuję je czasami. Tylko po to, żeby zaraz zatęsknić za kosztelą czy koksą.

Właśnie taki zamorski zakup spowodował moje zainteresowanie szarlotką. Każdy z tych obcych owoców jest ogromnym rozczarowaniem. Najbardziej efektowne są z zewnątrz. Potem, czyli po zajrzeniu do wnętrza jest już gorzej. Ni to agrest, ni to kiwi, a pitaja to lutowy ogórek w smaku.

Choć, po przekrojeniu jego dekoracyjność jest niezaprzeczalna.

Kiedy chcę popatrzeć na martwą naturę to wybieram Gauguina.

Wzięłam więc słoik pełen pachnącego października i bez wahania upiekłam szarlotkę.

Szarlotka jabłkowo pomarańczowa

kruche ciasto do szarlotki

2 szklanki mąki

125 g zimnego masła

2 żółtka

2 łyżki kwaśnej śmietany

2 łyżki cukru pudru

1 łyżka spirytusu

starta skórka z jednej pomarańczy

nadzienie jabłkowe

słoik z zeszłorocznych zapasów lub:

1 kilogram kwaśnych jabłek

sok z jednej pomarańczy

skórka starta z jednej pomarańczy

pół szklanki cukru (lub więcej, jeśli lubicie słodsze klimaty)

Zaczynamy do ciasta. Jak zawsze w przypadku kruchych ciast, szybko zagniatamy masło z resztę składników (najlepiej mikserem lu zimnymi rękami). Kulę ciasta dzielimy na dwie części. Rozpłaszczamy je (łatwiej je będzie potem rozwałkować), wkładamy do woreczków i chowamy na godzinę w lodówce.

Jabłka obieramy, kroimy na cząstki i wkładamy do rondla. Wlewamy sok pomarańczowy, wsypujemy cukier i skórkę. Mieszamy i na małym ogniu gotujemy do momentu aż zmiękną a woda odparuje. Kiedy jabłka będą miały gęstość konfitur, wyłączmy ogień i pozwalamy jabłkom ostygnąć.

Nagrzewamy piekarnik do 190 stopni.

Schłodzone ciasto wyjmujemy z lodówki. Rozwałkowujemy jedną część ciasta i wykładamy nią formę. Nakłuwamy widelcem i wkładamy do gorącego piekarnika. Podpiekamy spód 15 minut, potem je wyjmujemy z piekarnika i studzimy.

Potem na podpieczony spód wykładamy jabłka.

Drugą część ciasta rozwałkowujemy na placek wielkości formy i przykrywamy nim jabłka. Sklejamy brzegi ciasta, smarujemy rozmąconym jajkiem i pieczemy 25-30 minut.

Możemy powierzchnię ciasta posypać płatkami migdałowymi przed włożeniem do piekarnika lub posypać cukrem pudrem po wystygnięciu. Ja użyłam roztopionej czekolady. Do jabłek i aromatu pomarańczy pasowała idealnie.

Ciasto jest świetne na zimno i na ciepło z łyżką gęstego jogurtu.

Smacznego