Rezerwacja na cmentarzu i dwie konfitury: jeżynowa i dyniowa

Wizyty na cmentarzu są pouczające. Lubię tutaj przychodzić ponieważ nigdzie w mieście nie jest tak spokojnie. Kawałek cichej ziemi w środku miejskiego ula. Odwiedzam Dziadków i przy okazji ładuję akumulatory. Nie mam żadnych skłonności do makabry. Nie sypiam w trumnie i nie maluję paznokci na czarno.

Po prostu cmentarna atmosfera mnie uspokaja. Lubię przejść się alejkami i poczytać napisy na nagrobkach. Wiele można się dowiedzieć .

Będąc w obcym miejscu zazwyczaj odwiedzam kościół. Jego historia wiele mówi o okolicy i jej mieszkańcach. I obowiązkowo zaliczam cmentarz. Wiecie, że z wizyty na cmentarzu można odczytać polityczne preferencje mieszkańców. Nie cmentarza, ale miasteczka, wioski, osady, dzielnicy. Pomniczki, pomniki, obeliski stawiane z okazji różnych ważnych wydarzeń czy ku pamięci dają do myślenia.

Niektóre odkrycia wprawiają mnie w pewną zadumę (na przykład błędy ortograficzne) a niektóre szczerze rozśmieszają. Popatrzcie.

Generalnie cmentarze są jak ludzie. Tu też liczy się miejsce w szeregu i to, co masz nas sobie: skromną płytę czy barokowy nagrobek. Tu też obowiązują mody nie tylko na kolor kamienia ale na rodzaj wiechcia w wazonie.

Droga prowadząca na "mój" cmentarz jest obrośnięta jeżynami. Czyli wyprawa na jeżyny jest połączona z wycieczką w przeszłość. Takie połączenie przyjemnego z pożytecznym. Zbieram te jeżyny i myślę nad....i tu się rozczarujecie. Nie „memento mori” zajmuje moją głowę. Tam po drugiej stronie muru panuje niczym nie zmącony spokój. Ale też absolutny brak jakichkolwiek możliwości.

Ja odpłynęłam w kierunku na wskroś materialnym. Kombinuję z czym pożenić jeżyny. Same w sobie są smakowo neutralne. Jedna łyżka malin na garnek jeżyn powoduje, że konfitura nabiera malinowego wyrazu. Jedna brzoskwinia zmienia konfiturę jeżynową w konfiturę brzoskwiniową w kolorze jeżynowym.

Słabą siłę przebicia mają jeżyny. Najlepsze są na surowo. A wino z nich jest absolutną rewelacją.

Ale w tym roku jest ich takie mnóstwo, że nie można wybrzydzać. Zawsze mogę czymś te jeżyny podrasować.

Robimy konfiturę?

konfitura jeżynowa z dodatkiem likieru porzeczkowego

1 kilogram jeżyn

75 g cukru

sok z jednej cytryny

2 kieliszki (1/3 szklanki) cassis czyli likieru porzeczkowego

Obrane jeżyny wrzucamy do garnka o nieprzywierającym dnie. Sypiemy cukier i wlewamy sok z cytryny. Mieszamy i zostawiamy aż jeżyny nie puszczą soku. Stawiamy garnek na nieduży ogień i gotujemy je 15 minut często mieszając.

Ja jestem zwolenniczką smażenia konfitur w dwóch, trzech etapach. Smażę je przez kolejne dwa dni po 15 minut.

W przypadku jeżyn okazało się, że po pół godzinie smażenia, konfitura była gotowa. Jej gęstość była idealna, więc nie zostało mi nic innego, tylko dodać do niej likieru, zamieszać i na gorąco zapakować do słoików. Potem mocno zakręcić i postawić słoiki na głowie a właściwie na nakrętce.

Aby temat konfitur zamknąć opowiem wam jeszcze o niesamowitej konfiturze z dyni i brzoskwiń. To moja pierwsza konfitura dyniowa. Tak mi się podoba jej kolor, że na pewno w przyszłości jeszcze pokombinuję z dynią. Każdy dodatek do niej sprawia niespodziankę czy to brzoskwinia, czy wanilia, czy cynamon, czy marchewka. Ta ostatnia wydaje mi się najbardziej niesamowita. Wszystko przede mną. Na razie smażę dynię z brzoskwinią.

konfitura brzoskwiniowo dyniowa z wanilią

1 kilogram dyni

pół szklanki wody

4 brzoskwinie

75 dkg cukru

1 łyżeczka esencji waniliowej (niekoniecznie)

Obieramy dynię i po usunięciu pestek, kroimy ją na kawałki. Kładziemy ją do rondla i wlewamy pół szklanki wody. Kiedy się zagotuje, wsypujemy cukier. Gotujemy dynie na niewielkim ogniu aż zmięknie. Wtedy dodajemy brzoskwinie obrane ze skórki i pokrojone w ćwiartki. Smażymy dynię z brzoskwinią jak konfiturę jeżynową. W tym przypadku potrwa to dłużej. Moja smażyła się dwa dni.

Na koniec, po zdjęciu konfitury z ognia dodajemy wanilię. Na gorąco zamykamy w słoikach i odwracamy do góry dnem.

Już sobie wyobrażam placek z taką konfiturą i kremem waniliowym.

Smacznego i pysznego smażenia