Trudne decyzje i schab po myśliwsku

Koniec września to urodziny mojej Mamy. Jestem wtedy zaopatrzeniowcem, logistykiem, kucharzem, cukiernikiem i kelnerem. Mam absolutnie wolną rękę w doborze dań. Niby sytuacja jest komfortowa. Jednak wolałabym pewną dozę zdecydowania jeżeli chodzi o to, co wyląduje na stole. Tak wyglądała moja rozmowa z Mamą dotycząca ciasta.

- Mamuś, jakie ci upiec ciasto?

- Może być to, które upiekłaś ostatnio.

Ostatnio było marchewkowo gruszkowe.

- Dobra, będzie marchewkowe.

Minął tydzień i na stole wylądowało kolejne ciasto. Moja Mama, z widelczykiem w połowie drogi z talerza do buzi:

- Takie ciasto możesz mi upiec.

- To nie marchewkowe?

- Albo marchewkowe albo takie.

- Hm, a może sernik?

- Sernik też może być.

Jak widzicie Mama nie ułatwia mi zadania. Dalej jest tylko gorzej.

Wymyślenie ciepłego dania też wymaga odpowiedniego podejścia. Goście nie należą do żarłoków. Czasy kiedy każdy zjadał pół kilograma kartkowej szynki a pojawienie się na stole grzanych frankfuterków w asyście sałatki jarzynowej wywoływały zbiorowy ślinotok, odeszły już do lamusa. Dziś większość siedzących przy stole ma albo sztuczne szczęki, albo kłopoty trawienne.

A moja Mama ciągle drży ze strachu, że goście wyjdą głodni. Ja bardziej obawiam się, że podniesie się im cholesterol lub pękną guziki w koszuli.

Walka o ciepłe danie zaczyna się na długo przed imprezą. Sugestia, że może darujemy sobie danie na ciepło jest ignorowana.

Potem krok po kroczku staram się wypracować kompromis. Mama najchętniej podałaby trzy dania na ciepło. Jakiś kurczak, jakieś kotlety i może zawijańce z indyka. No, śmierć z przejedzenia zajrzała nam w oczy.

Potem następuje wyliczanka tego, co jeszcze znajdzie się na stole. Po trzeciej sałatce Mama nieco zmiękła i wyraziła zgodę na „tylko” jedno ciepłe. Uf! Kamień z serca. Szanse gości na przeżycie nieco wzrosły.

Nie mam zamiaru zanudzać was szczegółami stołu. Zaproszę was na nietypowe u mnie danie, bo mięsne.

Jadłam je rok temu u znajomych. Mimo dość ostrożnego stosunku do mięs, te rodzaj dania był wyjątkowo smaczny. Dostałam przepis i teraz jest okazja, żeby spełnić oczekiwania mojej Solenizantki.

Danie to ma jeszcze jedną zaletę, oprócz tego, że jest po prostu smaczne. Robi się właściwie samo a jeżeli zostanie (w naszym przypadku tak będzie na 200%), można je zamrozić.

Schab po myśliwsku wg Joasi:

1 kilogram schabu

kilkanaście świeżych podgrzybków lub prawdziwków (mogą być suszone a potem namoczone)

odrobina soli

pół litra kremówki

1 torebka zupy cebulowej (np. Knorr)

pieprz

mąka

olej do smażenia

Schab myjemy i kroimy na plastry cieńsze od kotletów. Wstrzemięźliwie solimy. Na talerz sypiemy mąkę. Obtaczamy w mące plastry schabu. Na patelni rozgrzewamy olej i smażymy mięso z obu stron. Przekładamy do żaroodpornego naczynia i... Grzyby kroimy na plastry i kładziemy na mięso.

Posypujemy wszystko proszkiem zupy cebulowej i zalewamy kremówką. Szczelnie przykrywamy i wstawiamy do piekarnika. Nastawiamy temperaturę na 170 stopni i pieczemy 2 godziny. Ostatni kwadrans pieczemy bez przykrycia.

Przed podaniem posypujemy zieloną pietruszką. Jako dodatek kasza gryczana jest idealna.

Życzę smacznego i biorę się za robienie tortu.