Kolejny raz po raz pierwszy i pasztet z łososia

Książki, książki i jeszcze raz książki. Jaka szkoda, że dane jest przeczytać  każdą z nich tylko raz po raz pierwszy. Jakbym chciała móc po raz pierwszy przeczytać Mistrza i Małgorzatę, albo Księgę o ludziach i zwierzętach. Myśl o ponownym odkrywaniu Mrocznej Wieży sprawia, że najchętniej poszukałabym złotej rybki i poprosiła o to pierwsze dziewicze czytanie.

Kiedy oglądałam pierwszy raz film Kraina Wiecznego Szczęścia płakałam jak bóbr. Płakałam nad samą sobą….że mam za sobą pierwszy pocałunek, pierwsze słuchanie Dzwonów Rurowych Oldfielda, że pierwsza Malaga została już zjedzona, że pierwszy haust powietrza po wyjściu z samolotu podczas pierwszej zagranicznej podróży już nigdy się nie powtórzy. Ile było tych pierwszych razy.

Co dzisiaj zdarza się po raz pierwszy? No tak, leki na serce biorę po raz pierwszy. Acha, kolonoskopia to też coś nowego. Sztuczna szczęka jeszcze przede mną, ale nie o takie doznania mi chodzi.

Trochę przesadzam i mam nadzieję, że jeszcze niejedna podniecająca niespodzianka na mnie czeka.

Wszyscy powinniśmy pisać książki. O sobie. Nie dla tłumów. Dla siebie. Żeby po latach przypomnieć sobie jak smakowała kropla deszczu podczas pierwszej randki i jak bolała strata pierwszego zwierzątka.

A wiecie co jest najważniejsze? Żeby umieć się cieszyć tym co codzienne. Przywoływanie z pamięci chwil dawno minionych jest naturalne, ale jeśli co roku, tak samo cieszy nas pierwszy krokus w marcu czy pierwszy słoneczny dzień po długich ponurych tygodniach, to znaczy, że jeszcze wszystko przed nami.

Że nasze pierwsze „razy” były bardzo ważne i trochę za nimi tęsknimy, ale to one dały nam podstawę, by dziś nie oglądać się do tyłu i ciągle mieć ochotę na „jeszcze”.

A jeśli czasami popłaczemy nad sobą oglądając Krainę …, to zdrowo. Zatoki się przeczyszczą a my spojrzymy na siebie po chwili z dystansem. Dodatkowo możemy ruszyć do kuchni i udowodnić światu, że tam spora część spraw dzieje się po raz pierwszy.

Wyobrażacie sobie zjedzenie mrówki w cukrze? Albo carpaccio z buraka? Robiliście kiedyś? Czyli całe setki pierwszych razów przed nami. Uf, zaraz mi lepiej.

Pasztety piekłam tyle razy, że mogę je robić po ciemku. Ale pasztet z łososia przygotowywałam po raz pierwszy. Jest z nim nieco zachodu, ale gdy chcecie pewnej odmiany lub postawiliście na lekką kuchnię, to podajcie go na wielkanocne śniadanie. Po raz pierwszy.

Pasztet z łososia

kawałek fileta z łososia (około 500 g)

1 batat

1 ziemniak

1 cebulka szalotka

1 trawa cytrynowa

1 łyżka sosu sojowego

1 łyżka sosu rybnego

skórka z jednej limonki

1 łyżka soku z limonki

4 łyżki białego wina lub wina ryżowego

szczypta soli

2 jajka

2 łyżki kolendry

świeżo zmielony pieprz

1 łyżka masła

1 łyżka oliwy

Warstwa galaretki

1 litr czystego bulionu (rybnego, drobiowego lub warzywnego)

3 łyżki żelatyny

1 łyżeczka startej skórki z limonki

1 ugotowane na twardo jajko

koperek lub kolendra

Zaczniemy od ugotowania ziemniaków. Kiedy są już miękkie, rozgniatamy je widelcem i przykrywamy miskę.

Na maśle z oliwą podsmażamy drobno pokrojoną szalotkę i równie drobno posiekaną trawę cytrynową (tylko środek jej najgrubszej części). Dolewamy wino i sosy. Zagotowujemy i dodajemy pokrojonego na kilka części łososia. Wlewamy sok z limonki i otartą skórkę i przykrywamy garnek. Po kilku minutach ryba powinna być ugotowana. Zdejmujemy garnek z ognia i wyjmujemy z sosu łososia. Resztę sosu gotujemy jeszcze chwilkę, aż zmniejszy objętość o połowę. Potem studzimy i sos, i rybę.

Kiedy są już chłodne, delikatnie rozdrabniamy łososia np. widelcem i  umieszczamy go w sporej misce razem z sosem i rozgniecionymi ziemniakami. Dodajemy żółtka, sól (ewentualnie), posiekaną kolendrę i pieprz. Ubijamy na pianę białka i mieszamy z masą łososiową.

Nagrzewamy piekarnik do 180 stopni. Foremkę smarujemy masłem i wykładamy papierem do pieczenia. Kładziemy pasztet rybny do foremki i pieczemy około 50 minut.

Upieczony i wystudzony pasztet wyjmujemy z foremki.

Wykładamy formę folią spożywczą  i na dno kładziemy plasterki jajka i gałązki koperku lub kolendry. Wlewamy na dno rozpuszczoną galaretkę na grubość 1 cm. Czekamy aż zastygnie i wykładamy na warstwę galaretki pasztet (w taki sam sposób jak się piekł). Zalewamy pasztet resztą galaretki aż po brzegi formy. Dzięki temu pasztet nie wyschnie zbyt szybko i dostanie efektowny płaszczyk.

Kiedy galaretka stężeje, Całość wyjmujemy z formy, odwracamy do góry jajkami i kroimy na plastry. Sos chrzanowo śmietanowy jest mile widziany.

Spokojnego wieczoru i smacznego