I nastała ciemność czyli zupa dyniowa na ostro

Co można robić po ciemku? Nie takim nocnym ale takim późno popołudniowym?

Wiele rzeczy.

Ja wczoraj gotowałam po ciemku. I to nie w ramach kulinarnych eksperymentów, tylko z konieczności.

Mrok zapada zaraz po czwartej i trudno jest się zmieścić w krótkim przedziale czasu, kiedy słońce świeci.

Ciemność widzę. I tylko ciemność.

A jeszcze przed chwilą pralka prała, radio grało, czajnik gotował wodę. Włączyłam światło nad piecem i nagle zapadły kompletne ciemności.

Moja kuchnia przy najbardziej sprzyjających warunkach nie należy do jaskrawo oświetlonych. Piec stoi w najciemniejszej jej części. Światło jest tam niezbędne nawet w środku dnia.

A tu prąd zniknął. Sprawdzałam w lodówce, zajrzałam do zmywarki, zerknęłam do pralki. Nawet czajnikowi się przyjrzałam. W końcu też jest elektryczny.

Nigdzie prądu nie znalazłam.

Wykonałam telefon do przyjaciela. - „sprawdź korki”-usłyszałam.

A obiad już się gotuje. Jakim sposobem przypilnować makaronu skoro nie wiem, gdzie stoi garnek.

Zapaliłam świeczki. Zrobiło się nastrojowo ale mało praktycznie. Po omacku próbowałam udawać mądrzejszą i sprawdziłam korki.

Koń by się uśmiał. Aby wiedzieć, że coś jest nie w porządku, trzeba mieć choć słabe pojęcie o temacie. Ja nie miałam. Postałam przed skrzynką z bezpiecznikami chwilkę, wykręciłam to i owo, potem wkręciłam i sprawdziłam światło na korytarzu.

Z przykrością stwierdziłam, że korytarz jest uprzywilejowany i świeci.

Nie pozostało mi nic innego jak wziąć drania na przeczekanie.

Czas mijał, ciemność robiła się coraz bardziej konkretna, świeczek w domu przybywało a obiad coraz bardziej się oddalał.

I wtedy w domu pojawił się MMŻ.

Sekundę przed nim pojawiło się światło. Pralka zagadała głosem R2D2, czajnik zabulgotał a kuchnię zalała światłość nad światłościami. I kto to wszystko sprawił?

Kto został bohaterem dnia? MMŻ oczywiście. Czary mary, jeden ruch palcem i stała się światłość.

Nie mówcie, że faceci nie są inni.

Nie jestem entuzjastą pieców gazowych. Śmierdzą, są głośne, wydzielają produkty uboczne w postaci latających farfocli i potrzebują źródła ognia, żeby w ogóle zadziałać.

Mają jednak jeden plus. Nie potrzebują prądu. Kiedy znika w domu światło, piec gazowy robi za gwiazdę.

On mi uratował obiad.

W warunkach zbliżonych do romantycznych, w blasku świec ugotowałam zupę. Dobór przypraw chyba był przypadkowy ale efekt okazał się całkiem zadowalający.

Zresztą, która zupa dyniowa jest niedobra?

Zupa dyniowa z miodem i ostrym serem

1 dynia butternut squash

3 łyżki miodu

główka czosnku

1 papryczka chilli

2 łyżki oliwy

1 litr bulionu

200 ml kremówki

pół łyżeczki soli

pieprz

po łyżce pokruszonego sera np. cheddara z chilli

Upieczenie dyni powinno być pierwszą czynnością przy gotowaniu zupy. Obraną i pokrojoną zupę polewamy oliwą i miodem. Na blaszkę z dynią wrzucamy też czosnek. Nie obieramy go, zostawiamy w łupinkach.

Wkładamy blaszkę do pieca rozgrzanego do 180 stopni i pieczemy około 50 minut. Dynia musi być miękka.

Kiedy dynia jest upieczona, przekładamy ją z obranym czosnkiem, pokrojonym chilli i bulionem do blendera.

Miksujemy zupę. Doprawiamy solą i pieprzem i wlewamy śmietankę. Znów krótko miksujemy i przelewamy do garnka. Zagotowujemy krótko i przelewamy na talerze.

Posypujemy serem i podajemy.

MMŻ nie przepada za serami, więc jego zupa została posypana czerwonym pieprzem i skropiona kroplą miodu.

Ta wersja smakowała zupełnie inaczej.

Ciemności ciemnościami a zjeść trzeba bez względu na ilość świec. Tym bardziej, że większość swojego cywilizowanego życia gotowaliśmy w półmroku. Mówiąc my, mam na myśli ludzkość.

I tym optymistycznym akcentem mówię dobranoc i życzę smacznych ciemności.