Bardzo zielony pieprz czyli znów zaszalałam

Wiozłam walizę pełną swetrów, szalików, marynarek, ciepłych butów, rękawiczek i czapek. Między nimi bezpiecznie umościły się  tabliczki czekolady.

Zima nadciąga, a moje Dziecko szafę ma na razie jesienną. Na Wyspach każdorazowy spadek temperatury poniżej zera powoduje apokaliptyczne zapowiedzi o nadejściu kolejnej epoki lodowcowej. Nie żebym w to wierzyła, ale czapka i szalik zawsze się mogą przydać. Czekolada też ma wartości grzewcze.

Po zawartości walizy w drodze do, sądziłam, że wracając, kupię chyba poduszkę. Taki pusty bagaż, z plączącą się kosmetyczką i parą butów mógłby wyglądać  dziwnie. Jak zwykle się myliłam.

MMŻ odebrał mnie z lotniska, wziął toboły i powiedział: zaszalałaś.  Jak zwykle miał rację.

A przecież niczego specjalnego nie kupiłam. Stos czasopism się nie liczy (ha, ha, ha). Jak zwykle jakaś skorupa. Ale malutka. No, dobra, kupiłam torebkę. Wyjątkowo!

I jeszcze butla sosu rybnego. Przyprawy kuchni indonezyjskiej, makarony, jakieś grzybki, wodorosty i gwiazda mojej walizki ….zielony pieprz.

Co prawda, przez moment obie z Córką myślałyśmy, że tajemniczo zniknął, ale po wybebeszeniu walizy w domu, objawił się w całej krasie.

Już się nie mogłam doczekać spotkania z nim.

Dziś wyciągnęłam go z lodówki. Obejrzałam bardzo dokładnie. Obwąchałam, zjadłam jedno ziarno na surowo i podjęłam decyzję co dalej.

Kurczak z sosie teriyaki ale z zielonym pieprzem. Sos teriyaki jest łagodniutki jak owieczka i pomyślałam, że trochę jadowitej zieleni dobrze mu zrobi.

Kurczak teriyaki z zielonym pieprzem

2 udka z kurczaka

pół szklanki sosu teryaki

pół szklanki wody

1 strączek zielonego świeżego pieprzu lub 1 łyżeczka suszonego

2 łyżki oleju do smażenia

Kurczaka myjemy i osuszamy. Oddzielamy kości i skórkę. NIE SOLIMY. Mięso przysmażamy na oleju na złoty kolor. Wyjmujemy z tłuszczu i lekko osuszamy papierowym ręcznikiem.

Zagotowujemy wodę z sosem teriyaki. Wrzucamy kawałki przysmażonego kurczaka. 

Przykrywamy i delikatnie gotujemy około 20 minut (aż kurczak będzie miękki). Potem zwiększamy temperaturę i odparowujemy sos. Powinien być gęsty i pięknie otulić kawałki mięsa.

W czasie gotowania się kurczaka zajmiemy się pieprzem. 

Suchy pieprz, żeby nadawał się do jedzenia, musimy namoczyć przez kwadrans a potem pogotować w niewielkiej ilości wody, na niedużym ogniu. 

Świeży zielony pieprz wystarczy pogotować pięć minut i jest gotowy. Potem go przecedzić i dodać do mięsa.

Czym różni się pieprz suszony zielony od świeżego. Tym samym czym suszone pomidory od świeżych. Świeży zielony pieprz jest jędrny jak… ojejku…bardzo. Chrupie w zębach z delikatnym pęknięciem. I to zarówno na surowo jak i po ugotowaniu. Nic nie traci na swojej pieprzności. Może jest nieco bardziej wyrafinowany w smaku.

Do kurczaka użyłam jednego strączka, teraz będę kombinować jak zużyć resztę.

Każdy eksperyment na pewno opiszę. Póki pieprz zachowa swoją świeżość, oczywiście.

Smacznego i pięknego początku tygodnia