Kluczowe słowo "woda" i kruche ciasto na oliwie z kremem kokosowym i truskawkami w żelu

Ani słowa o upałach. Bardzo współczuję mieszkańcom Wrocławia bo oni dziś nie będą mieli lekko. I jutro, i pojutrze chyba też.

Cała reszta narodu musi sobie radzić jak umie. Basen, kąpielisko, jeziorko, morze, a w ostateczności prysznic lub fontanna.

Gorzej jeśli w kranie sucho.

Z węża w ogrodzie woda nie leci tylko pełznie. Wąż ma pod górkę i to pewnie też nie ułatwia sprawy. A pomidorki i ogórki pić muszą.

Uzbrojona w cierpliwość i kapelusz poszłam sączyć wodę do beczki. Na wieczór będzie jak znalazł. Pomidorki się ucieszą. Nie tylko pomidorki.

Rano obserwuję całe stada ptaszków, przepychających się nad beczką. Położyłam w poprzek deskę i mam teraz pewność, że żaden nieostrożny skrzydlaty nie utonie.

Pamiętajcie, żeby w te upały wystawić pojemnik z wodą. Ale pamiętajcie też, żeby ptaki miały na co się wspiąć w przypadku wypadku. Krawędzie beczek czy garnków potrafią być dla nich pułapką.

Powoli na wieś naszą zjeżdżają miastowi. Wszyscy się śpieszą. I ci w samochodach, i ci na rowerach, i ci na quadach, i ci pieszo. Po co? Przecież weekend się zaczął.

Wszyscy, bez wyjątku są w naszym zakątku zabłąkani. Nasza droga prowadzi donikąd. A turyści pędzą i pędzą by po 30 metrach dowiedzieć się, że dalej to już tylko ekstrema. Wracają potem jak niepyszni, bo przecież nawet dzień dobry nie powiedzą. Co bardziej zdesperowani robią zwrot w prawo i brną w chaszcze. Krzyż im na drogę i mur z tarniny.

Ludzie dziwni są. Nieuprzejmi, naburmuszeni. A przecież jest weekend, świeci słońce, ptaszęta śpiewają, problemy greckie ich nie dotyczą. Może oni wszyscy z miasta bez wody przyjechali i błądzą w poszukiwaniu studni?

Niektórzy rozłożą grille na polanach i jutro rano w trawie oprócz rosy będą błyszczały puste butelki i folia aluminiowa.

Oj, marudzę. Czas spojrzeć na świat nieco przychylniej. Dla mnie też zaczął się weekend, słońce świeci, ptaszki śpiewają. No i mam wodę. Może nieco ciurkającą i leniwą, ale mam.

Na grządkach reszta truskawek jest słodka jak miód i z żalem godzę się z faktem, że ich czas minął.

Na pożegnanie błysną jeszcze w ostatniej tarcie i ustąpią miejsca wiśniom i porzeczkom.

Tarta z kokosowym kremem i truskawkami w żelu

dla formy o średnicy 25 cm

kruche ciasto z oliwą

75 ml oliwy extra vergin

350 g mąki

150 g cukru

3 jajka

pół łyżeczki proszku do pieczenia

skórka z jednej cytryny

Wszystko razem zagniatamy w zgrabną kulę. Potem rozwałkowujemy i wykładamy formę do tart. Nie musimy ciasta schładzać jak w przypadku tart z użyciem zimnego masła.

Formę z ciastem wkładamy do rozgrzanego do 180 stopni na 30 minut.

Upieczoną tartę zostawiamy do wystygnięcia.

Krem kokosowy

1 puszka mleczka kokosowego

250 g mascarpone

2 łyżki likieru Malibu

3 łyżki drobnego cukru

Wszystkie składniki kremu muszą być schłodzone.

Ubijamy mascarpone z cukrem i dodajemy śmietankę kokosową*.

Ubijamy jeszcze chwilkę i dolewamy Malibu

*Kiedy otworzymy puszkę mleczka, wyjmujemy tylko gęstą warstwę. To co płynne używamy np. do drinka. 

Wykładamy krem na tartę i wkładamy do lodówki.

Truskawki w żelu

miseczka truskawek (chyba więcej niż pół kilograma)

3 łyżki cukru

pół opakowania żelfixu 3:1

Umyte truskawki zasypujemy cukrem i żelfixem. Zostawiamy na 10 minut po czym delikatnie zagotowujemy. Tylko zagotowujemy, nie gotujemy. Chcemy, żeby truskawki wyglądały jak truskawki a nie jak miazga.

Studzimy lekko truskawki i nie całkiem zimne wykładamy na krem kokosowy.

Znów wkładamy ciasto do lodówki na godzinkę.

Pycha nie tylko na upalną sobotę.

Smacznego i kranów pełnych wody