Czytając cudze listy czyli bób w wersji zapiekanej

Lada moment lipiec osiągnie swoja połowę. Lato niby jest ale niezbyt zdecydowane. Zostać czy nie? Odpalić upały na dłużej czy może schłodzić aurę jak dobre białe wino?

Do niczego nie wolno się przywiązywać, bo pogoda jest równie niestała w uczuciach jak nastolatka.

Wakacje mają jedną (ale nie jedyną ) zaletę. Czytanie.

I nie jest ono szczególnie związane z pogodą. Kiedy leje czytanie jest oczywiste. Kiedy świeci słońce nic nie stoi na przeszkodzie by na leżak zabrać dobrą książkę.

Najfajniejsze są te, na które nie mogę się doczekać cały dzień. Te, które czytając, niechętnie odkładam.

Dziś rano wróciłam do książki, którą odłożyłam kilka dni temu. I z przerażeniem zauważyłam, że zakładka jest włożona dużo dalej niż się spodziewałam.

Są takie książki, do których tęsknię zanim je jeszcze skończę. Czytając martwię się, że już niedługo książka się skończy. I będę za nią tęsknić.

Kiedy trafiam na taki egzemplarz, czytam zachłannie aż nie zdaję sobie sprawy, że im szybciej czytam, tym prędzej skończę. Niedobrze!

Nie chcę szybko dojść do ostatniej strony. Chcę czytać jak najdłużej. Najlepiej od początku. Lecz czytanie od początku nie ma niestety posmaku „pierwszego razu”.

Do skończenia książki, o której wspomniałam zostały mi (słownie) 4 strony.

Kiedy przeczytałam pierwsze cztery, gorączkowo zaczęłam się zastanawiać komu dam tę książkę w prezencie. Najlepiej wszystkim moim znajomym. Obiecałam sobie, że będę czytać powoli. Porcjami.

Konstrukcja tej książki wręcz nakłania do takiego czytania. Po fragmencie. Ta książka to „Listy niezapomniane” Shaun'a Ushera.

Zapomnijcie o tajemnicy korespondencji. Zresztą, żadnych tu tajemnic autor tego zbioru nie naruszył.

Idea powstania „Listów” jest tak prosta, że aż dziwne, że nikt wcześniej na nią nie wpadł.

Listy kiedyś pisali wszyscy. Dla tych co to tylko maile i sms-y, wyjaśnienie: list to kawałek kartki, na którym jedna osoba pisze do drugiej osoby na tematy absolutnie dowolne. Kiedyś mówiło się, że przelewa się myśli na papier.

Na listy się czekało dłużej niż na sms-a.

Staroświeckie listy rzadko się wyrzucało, a po latach przewiązywało wstążką i chowało do szuflady.

W „Listach niezapomnianych” jest wszystko co literatura może zaoferować: romans, science fiction, dramat, komedia, kryminał, horror i poezja.

Wywołuje wszystkie uczucia towarzyszące czytaniu dobrej literatury. Tylko tutaj nie trzeba sięgnąć po kolejną książkę, by znaleźć się w innym świecie. Tutaj wystarczy przewrócić stronę i zacząć czytać kolejny list.

Nie mogłam się powstrzymać przed czytaniem jej na głos. To ten rodzaj książki, którą chce się wynieść z domu i podstawiać pod nos każdemu po drodze:

„chcesz posłuchać?”

„nie chcesz?”

„to posłuchaj”...

Uwielbiam takie książki. I z ogromnym żalem patrzę za okno. Leje i wiem co zrobię z resztą popołudnia. Skończę „Listy” a potem będę się martwić, że to stało się znów za szybko.

„Listy” zaczynają się kulinarnie. Pierwszy z nich to list Królowej Elżbiety do prezydenta Roosevelta z przepisem na ciasteczka.

Nie zniechęcajcie się sielankowym wstępem. Potem, dla równowagi, znajdziecie utrzymany również w  kulinarnym stylu list od Kuby Rozpruwacza. Udane połączenie, prawda?

Moja kulinarna propozycja to ani ciastka (choć przepis Królowej wykorzystam na pewno) ani danie mięsne.

W lipcu oprócz wakacji panuje bób i to on będzie dziś podstawą gotowania.

Bobowe kuku wg Yotama Ottolenghi

(naczynie na zdjęciu ma średnicę 18 cm)

1 szklanka ugotowanego i obranego z łupinek bobu

2 łyżki suszonych owoców berberysu (zastąpiłam je suszonymi morelami ale można użyć suszonych wiśni)

3 łyżki kremówki

szczypta szafranu

2 łyżki wody

1 łyżeczka cukru

1 cebula

2 ząbki czosnku

3 jajka

1 łyżka mąki pszennej

ćwierć łyżeczki proszku do pieczenia

szczypta chilli

1 łyżka suszonej mięty

1 łyżka świeżej mięty

olej do smażenia

sól, pieprz

Rozgrzewamy piekarnik do 180 stopni. Wkładamy do niego naczynie żaroodporne, w którym będziemy piec danie.

Zaczynamy od namoczenia w kremówce szafranu. Kremówkę wlewamy do rondelka, dorzucamy szafran i zagotowujemy. Odstawiamy do wystygnięcia.

Na małą patelnię wlewamy wodę i sypiemy cukier. Zagotowujemy i gotujemy kilka minut. Niech się część wody odparuje. Kroimy na kawałki morele i wrzucamy do syropu cukrowego. Gotujemy minutę i zdejmujemy z ognia. Studzimy.

Na oliwie podsmażamy pokrojoną cebulę i czosnek. Dodajemy ugotowany bób i smażymy minutę. Zdejmujemy z pieca i studzimy.

Do szafranowej kremówki wbijamy jajka i mieszamy. Wsypujemy mąkę z proszkiem i znów mieszamy. Dodajemy chilli, obie mięty oraz sól i pieprz.

Łączymy z bobem i cebulą.

Wracamy do włożonego do piekarnika naczynia.

Wyjmujemy je ostrożnie z piekarnika i wlewamy łyżkę oliwy. Wkładamy ponownie do piekarnika. Bądźcie bardzo ostrożni. Wszystko jest bardzo gorące.

Do gorącego naczynia wlewamy bób z masą jajeczną. Na górze rozkładamy kawałki moreli.

Przykrywamy wierzch folią aluminiową i pieczemy 10 minut. Potem zdejmujemy folię i dopiekamy jeszcze 15 minut.

Danie jest spektakularne i pyszne. Do niego wspaniale smakuje sałatka z ogórka, ale o niej kiedy indziej.

Korzystajcie z bobu, za chwilę straci swoją niewinną zieloność i stanie się smutno żółty. Ja przygotowałam jeszcze dla was pierogi z bobem. Będą już wkrótce.

Na razie się żegnam i wracam do listów.

Smacznego