Jak (prawie) zostałam milionerem i orzechowe ule z adwokatem

Kto nie chciałby zostać milionerem? Każdy. Gracie w Totolotka? Podejrzewam, że choć jeden zakład macie za sobą.

Podobno są ludzie analizujący częstotliwość występowania bądź nie poszczególnych liczb.

W całym moim życiu może kupiłam ze dwadzieścia kuponów. W naszej parze to MMŻ jest tym który śni o milionach. Ja pozostaję w przekonaniu, że gry losowe są nie dla mnie.

Tylko raz w życiu udało mi się wygrać coś w konkursie i nie miało to nic wspólnego z ślepym losem. Znałam po prostu odpowiedź i miałam niezły refleks. Efektem był film VHS Tańczący z wilkami.

Było to tak dawno temu, że zastanawiam się czy mi się to po prostu nie śniło. Od tamtego czasu tzw Fortuna omija mnie szerokim łukiem. Może przyczyną jest mój brak udziału w grach losowych. Wiecie, to jak w tym dowcipie o marudzącym do Boga na brak wygranej Jontku. Co mu Bóg odpowiedział? Żeby w końcu kupił kupon.

Mając w ręce skreśloną trójkę (MMŻ kupił, skreślił i wygrał), zamiast zainkasować oszałamiające 12 złotych, postanowiłam je mądrze zainwestować. Kupiłam dwa kupony.

Kupon schowałam w portfelu i od razu zapomniałam o całej sprawie. Jak widzicie moje przywiązanie do myśli o zostaniu krezusem nie jest zbyt mocne.

Na szczęście MMŻ zachował czujność i wieczorem postanowił sprawdzić mnie i moje szczęście.

Do zgarnięcia było 17 milionów. Wykazując zerowe zainteresowanie moim ewentualnym niespodziewanym bogactwem wzięłam się za czytanie Dużego Formatu.

I słyszę: trafiłaś 2. Trafiłaś 15. Trafiłaś 24. Trafiłaś...

Popatrzyłam z powątpiewaniem na mojego ukochanego.

Okulary ma. Wygląda na zdrowego. I najwyraźniej nie robi sobie żartów.

To ile zgarnęłam? - pytam w końcu, oczami wyobraźni widząc te dziesiątki schronisk dla psów, zaopatrzonych dzięki mojej wygranej w ciepłe budy, koce i karmę na najbliższy rok świetlny.

- Trafiłaś czwórkę!

No dobra, może nie wygrałam 17 baniek ale chyba niewiele mniej. Starczy może nie na dziesiątki schronisk ale chociaż dziesięć.

Oj, kobieto, kobieto! Wygrałaś całe 214 złotych. Na dobry gumowy młotek, żeby ci wybić z głowy dziwne inwestycje wystarczy.

I co wy na to? Wygrałam w totolotka! Po raz pierwszy w życiu! I jestem lepsza od MMŻ. On nigdy nie wygrał czwórki. Choć w trójkach jest bezkonkurencyjny.

Kto tu jest większym szczęściarzem?

Może rzucić się w otchłanie hazardu?

Na osłodę po tych 17 nie wygranych milionach ulepiłam słodkie ule z adwokatowym nadzieniem.

Robota jest znacznie łatwiejsza niż wygrana w totolotka.

Trzeba mieć mielone orzechy, białko i cukier. No i trzeba mieć foremki. Ostatnio zasypało nimi sklepy z dodatkami do domu. Kupiłam komplecik i skorzystałam z przepisu na opakowaniu.

Poszło raz dwa. Już wiem, że czekanie na mannę z nieba to nie moja działka. Co innego jeżeli chodzi o robienie słodkości.

Orzechowe ule z adwokatowym nadzieniem

foremki w kształcie uli

200 g mielonych orzechów

150 g cukru pudru (dałam mniej niż w przepisie)

1 białko.

pół łyżeczki alkoholu (rumu, wódki, spirytusu)

Z podanej ilości składników zrobimy około 20 średniej wielkości uli.

Wszystkie składniki dobrze wyrabiamy. Otrzymamy masę podobną do plasteliny.

Foremkę zamykamy i wysypujemy ścianki cukrem pudrem. Wypełniamy środek masą i dość mocno ugniatamy. Inaczej, po otwarciu ul nie będzie trzymał formy. Robimy otwór w masie orzechowej.

Z tym miałam problem, bo czym tu zrobić dziurkę? Poradziłam sobie używając tylki do wyciskania kremu (i tak była mi potrzebna później). Dziurki drążymy w cieście orzechowym na tyle duże, by zmieścił się do nich krem.

Robimy krem adwokatowy

pół szklanki likieru adwokat

200 g białej czekolady

50 g masła

Podgrzewamy adwokat i wrzucamy do niego połamaną czekoladę, potem masło. Nie gotujemy masy tylko podgrzewamy. Mieszamy aż wszystko się rozpuści i pięknie połączy. Potem schładzamy krem w lodówce. Nie pozwólcie mu całkowicie zastygnąć bo musimy nim napełnić ule.

Za pomocą rękawa cukierniczego i tylki napełniamy ule i naklejamy od spodu ciasteczka. Wstawiamy deser do lodówki, najlepiej całą noc.

Chciałam pójść na skróty i kupić ciastka do zamknięcia uli ale okazało się to trudniejsze niż trafienie czwórki.

W końcu musiałam upiec krążki zwykłego kruchego ciasta (z większej części zrobiłam tartę orzechową; ale o tym kiedy indziej) i one posłużyły za dno uli.

Bardzo słodkie te ule. Za to nadzienie rewelacja. Polecam jako małe co nieco na pocieszenie po niewygranych milionach.

Smacznego i wesołej niedzieli.