Wyrazy współczucia i ciasto z pieczonymi śliwkami i bezą

Dzieci, jak się czujecie w nowym roku szkolnym?

Przejeżdżałam dziś rano obok pobliskiej szkoły i poczułam ulgę, że ani sama nie chodzę do szkoły, ani nie muszę już nikogo do niej odprowadzać.

Bałagan to coś, co powinno szkoły omijać z daleka. Wiem co mówię, bo szkoła zajęła mi ogromną część życia.

Obserwując nonszalancję, z jaką traktuje się dziś uczniów, ich rodziców, nauczycieli i naszą bądź co bądź przyszłość, mam wrażenie, że niektórzy wciąż wyznają zasadę: po nas choćby potop.

Całe szczęście, że uczniowie bardziej cieszą się z dodatkowych dni wolnych i drożdżówek ze zmniejszoną zawartością cukru (ciekawe kto to będzie sprawdzał) niż zaprzątają sobie głowę edukacyjnym bałaganem.

Gorzej z rodzicami i nauczycielami. Trzymam za was kciuki, bo wsparcie będzie wam potrzebne.

Z wiadomości optymistycznych pragnę donieść, że śliwek mam zatrzęsienie. Ledwo co uporałam się z renklodami, a już węgierki depczą im po piętach.

Ogarnęła mnie rezygnacja, bo nie mam najmniejszych szans wykorzystać całego sadu.

Wywożę wiadra znajomym, piekę śliwki z czekoladą i pakuję do słojów, a one ciągle są.

A to dopiero początek.

Równie dobrze mają się dynie. Kto czyta, ten wie, że dynie to moja obsesja. Ale dzięki niej jeszcze w maju tego roku mogłam się cieszyć zupą dyniową.

Tym razem ilość hokkaido, butternut squashów i nelsonów przerosła wszelkie moje oczekiwania.

W zeszłym roku przytargałam mój zbiór do miasta i służył między innymi jako ozdoba kuchni.

Tegoroczny zbiór wymagałby dodatkowego pomieszczenia. Dynie panosza się jak perz.

I niestety nie cieszą się wśród znajomych wzięciem. Każdy patrzy na mnie jak na przybysza z kosmosu: co ja z nią (znaczy dynią) zrobię? A do halloween daleko.

Póki co piekę śliwki.

Ciasto kruche z pieczonymi śliwkami i bezą

kruche ciasto:

(forma kwadratowa z wyjmowanym dnem 23 na 23)

ciasto:

2 szklanki mąki pszennej

250 g zimnego masła

2 łyżki cukru pudru

ćwierć łyżeczki soli

4-5 łyżek lodowatej wody

1 kg śliwek węgierek, podzielonych na połówki

beza:

4 białka

250 g cukru pudru

1 łyżka mąki ziemniaczanej

1 łyżeczka soku z cytryny

kilka łyżek powideł śliwkowych

Wszystkie sypkie składniki ciasta mieszamy. Wrzucamy masło pokrojone w małą kostkę. Siekamy nożem lub pomagamy sobie mikserem. Kiedy ciasto nabierze konsystencji okruchów, wlewamy po łyżce lodowatą wodę. Miksujemy do połączenia się składników w kulę.

Dzielimy ciasto na dwie części, wkładamy do lodówki na godzinę.

Do naczynia żaroodpornego wkładamy śliwki, przecięciem do góry. Wkładamy do nagrzanego do 190 stopni piekarnika i pieczemy 40 minut. Studzimy.

Ciasto wyjmujemy z lodówki i rozwałkowujemy. Wykładamy nim formę, nakłuwamy widelcem i chłodzimy jeszcze 15 minut.

Potem pieczemy 20 minut w 180 stopniach.

Schładzamy ale nie wyłączamy piekarnika. Zmniejszamy jego temperaturę do 150 stopni.

Białka ubijamy na sztywno i sypiemy cukier (łyżka po łyżce a nie wszystkie naraz). Delikatnie łączymy z sokiem z cytryny a następnie z mąką.

Na schłodzone upieczone kruche ciasto nakładamy powidła śliwkowe i dokładnie smarujemy. Unikniemy dzięki temu namoczenia spodu śliwkami.

Na powidła ciasno układamy upieczone śliwki. Na śliwki wykładamy bezę i szpatułką wyrównujemy powierzchnię. By zrobić na bezie czubki, przykładamy wypukłą część łyżki do bezy i pociągamy łyżkę do góry.

Wstawiamy formę do piekarnika z temperaturą 150 stopni na około 40 minut. Beza powinna się wysuszyć.

To dopiero początek sezonu śliwkowego a ja już zaczynam rozglądać się czymś nie śliwkowym. Obfitość też czasami może być uciążliwa.

Smacznego i cudnego weekendu