Dobrego nigdy nie za dużo czyli syrop z kwiatów czarnego bzu w dwóch odsłonach

Utknęłam na wsi mojej. Wizyty w wielkim mieście, które są koniecznością traktuję jak dopust boży.

Wystarczą dwa dni i już zapominam o korkach, hałasie i zatłoczonych ulicach.

Znalazłam sposób na odcięcie się od ulicznego rozgardiaszu. Słucham książek. A słuchając nie przekraczam dozwolonej prędkości a mijający mnie kierowcy nie wywołują we mnie chęci odwetu.

Jest książka, jest spokój.

Czytanie książek jest jednym z najcudowniejszych wynalazków ludzkości.

Umberto Ecco napisał przepiękny list do swojego wnuka o wartości czytania.

Podpisałabym się pod nim obiema rękami.

Kiedy przeczytałam go po raz pierwszy, pomyślałam, że chyba zazdroszczę Panu Ecco, że pierwszy wpadł na pomysł napisania takiego listu. Choć z drugiej strony mam przyjemność jego przeczytania.

A propos listów. Pamiętacie jak namawiałam was do przeczytania cudzych listów w Listach Niezapomnianych?

Od momentu, kiedy dowiedziałam się, że będzie druga część, nie mogłam się jej doczekać.

I jest! Fantastyczna i cudna.

Warta każdej wydanej złotówki. Tym bardziej, że nie ja ją wydałam, bo była prezentem na Dzień Dziecka.

Aby szczęście było pełne, do czytania potrzebny jest dodatek. Najlepiej pyszny, a teraz kiedy dni mamy ciepłe, najlepiej chłodny.

I tu też mam propozycję: czarny bez. Kwitnie właśnie i trzeba go rwać garściami. Rwać a potem przerabiać na syrop. Potem ten syrop rozlewać, mieszać, schładzać i pić litrami. A to czego nie wypijemy schować w chłodzie i mieć w zapasiku na prezent grudniowy lub jako namiastkę lata.

Syrop z kwiatów czarnego bzu

około 50 baldachimów czarnego bzu (dobrze rozwiniętych i nie przekwitniętych)

2 litry wody

2 kg cukru (wiem wiem, dużo, ale czarny bez lubi nieoczekiwanie fermentować)

sok z dwóch cytryn

sok z jednej pomarańczy

Zbieramy kwiaty bzu w ciepły suchy dzień, z dala od dróg i kominów. Zerwane kwiaty zostawiamy na kwadrans na papierze by wszystkie żyjątka miały czas spakować walizki.

Bierzemy do ręki nożyczki i obcinamy kwiaty z baldachimów. Im mniej zielonych łodyżek, tym lepiej. Nie przejmujcie się jednak, jeśli jakieś zieloności zostaną pominięte. Nie zaszkodzi to syropowi.

W tym czasie zagotowujemy wodę z cukrem. Do gotującego się syropu wlewamy sok z cytryny i pomarańczy. Odstawiamy syrop i jeszcze gorącym zalewamy kwiaty. Mieszamy kwiaty z syropem i studzimy.

Po wystygnięciu przykrywamy garnek i odstawiamy go w chłodne miejsce na 12 godzin.

Po tym czasie przecedzamy syrop i wlewamy do butelek lub słoiczków. Pasteryzujemy jeśli chcemy przechować syrop w spiżarni.

.

Hugo cocktails (wg Delicious)

pół szklanki lodu

miarka ginu

1 łyżka syropu z czarnego bzu

kilka liści mięty

ćwiartka limonki

prosecco

woda gazowana

lód

Do szklaneczki wypełnionej do połowy lodem wlewamy gin i syrop z czarnego bzu. Wrzucamy miętę i limonkę. Dopełniamy szklankę prosecco i wodą (w proporcjach swoich ulubionych)

Pijemy z przyjemności mrużąc oczy.

lemoniada z czarnym bzem

woda gazowana

chlup syropu z czarnego bzu

sok z połowy pomarańczy

kawałek pomarańczy

1 listek melisy

lód

Do szklanki z kilkoma kostkami lodu wlewamy syrop z czarnego bzu i sok z pomarańczy. Dorzucamy melisę i plaster pomarańczy. Dolewamy wodę sodową do pełna. Jeśli mogę coś zasugerować, to użycie pomarańczowej wody mineralnej.

Na upalne dni dzban takiego przysmaku to jak spełnione marzenie złotej rybki. A syrop z czarnego bzy zmienia pogląd na tradycyjną lemoniadę.

To wszystko na dziś. Teraz naleję sobie miarkę ginu do szklanki, dodam syrop i prosecco. Miskę chipsów już postawiłam na stole, a obok leży czerwono biały szalik. Za pół godziny mecz, więc ręce będę miała zajęte trzymaniem kciuków.

Smacznego i tylko pozytywnych emocji na wieczór