Wszystkie odcienie szarości i beza z kremem kawowym

• Odsłoń, proszę zasłony – wymruczałam rano spod poduszki. Oczy pozostawały ciągle zamknięte.
• Już to zrobiłem – wymamrotał MMŻ. - Nie otwieraj może oczu, bo przeżyjesz gorzki zawód.
• To słońce już wstało? - to znowu ja.
• Dzień tak, słońce raczej nie – trzeźwo jak zwykle MMŻ

Ta wymiana zdań ma miejsce od kilku dni każdego poranka.

Potem następuje zaklinanie pogody czyli biorę do ręki telefon i triumfalnie ogłaszam, że na zewnątrz jest plus jedenaście i od 10.00 będzie świecić słońce.

Pierwszego dnia MMŻ mi uwierzył bez mrugnięcia okiem. Wyparował z domu bez swetra i z gołą głową. Szarość zaokienną wytłumaczyłam mu wczesną porą.

Kolejnego dnia do moich rewelacji podszedł ostrożniej. Niby mi uwierzył, ale czapkę wziął.

Trzeciego dnia poradził mi wyrzucić telefon bądź kupić zaokienny termometr.

Nie wiedział, że ja od kilku dni mam w telefonie pogodę we Florencji.

Przecież jak jest u nas wiem namacalnie. Czy okna są zasłonięte czy nie, i tak jest szaro.

Wolę zerknąć jak być powinno. Jedenaście stopni i słońce pod koniec lutego w zupełności mi wystarczają.

A że daleko, że nie u nas, że po co sobie nadzieje robić.

Cóż z tego, że słońce florenckie ani ogrzeje ani oświetli. Zawsze jest przyjemnie pomyśleć, że gdzieś tam, w sumie niedaleko, jest miejsce, gdzie szarości mieszkają tylko w cieniu i o zmroku.

Jesteśmy fachowcami w odcieniach szarości. Szare niebo, szare trawniki, szare ulice, szare drzewa,

Kręcicie głową? Spójrzcie za okno. Widzicie kogoś w czerwonym płaszczu?

Zerkam właśnie na prognozę pogody. Możliwość opadów 64%, temperatura 2 stopnie. Miejsce akcji: południowa Polska.

I tutaj: możliwość opadów 45 %, temperatura 13 stopni. Miejsce: środkowe Włochy.

Co wolicie?

I jako dodatek coś, co do szarego ma miliony lat świetlnych. Co jest równie dobre jak Florencja a może nawet lepsze.

Beza z kremem kawowym. Stawiając ją na stole wiem, że w tym momencie MMŻ uwierzyłby nawet, gdybym powiedziała, że za oknem wyrosły palmy. Ma taką moc sprawczą.

Beza z kremem kawowym

2 krążki bezowe

3 białka w pokojowej temperaturze

1 szklanka drobnego cukru

1 łyżka soku z cytryny

1 łyżka mąki ziemniaczanej

krem kawowy

200 ml mleka

2 łyżeczki kawy rozpuszczalnej

1/3 szklanki cukru

1 łyżeczka esencji waniliowej

3 żółtka

2 łyżki mąki pszennej

1 łyżka mąki ziemniaczanej

70 g miękkiego masła

50 ml likieru amaretto

Rozgrzewamy piekarnik do 150 stopni.

Blaszkę do pieczenia wykładamy papierem do pieczenia i rysujemy dwa okręgi wielkości 19 cm.

Ubijamy białka na pianę i dosypujemy po łyżce cukier. Praca wymaga nieco cierpliwości. Sypiemy łyżkę, ubijamy aż cukier się nie rozpuści w białkach. Wtedy sypiemy następną. I tak aż do otrzymania sztywnej piany. Potem wlewamy sok z cytryny i krótko miksujemy. Wsypujemy mąki i delikatnie łączymy z białkami.

Rozkładamy masę białkową na papier do pieczenia zgodnie z narysowanymi okręgami. Wyrównujemy powierzchnię i wstawiamy blaszkę do piekarnika. Zmniejszamy temperaturę do 130 stopni i zapominamy o bezie na minimum 2 godziny, a najlepiej na całą noc. Włączcie timer w piecu na 120 minut. Po wyłączeniu beza dosuszy się idealnie.

Jeśli nie wykorzystujecie bezy od razu, włóżcie ją do szczelnego pudełka. Może w nim poleżeć dobrych kilka tygodni.

Jeżeli jednak macie w planach ciasto, weźmy się do robienia kremu.

Zagotowujemy mleko z kawą. Żółtka ucieramy z cukrem i wanilią na biały puch. Wsypujemy obie mąki i dokładnie mieszamy. Do masy jajecznej, ciągle mieszając, wlewamy powoli gorące mleko.

Teraz całość przelewamy do garnka (takiego, który nie przypala) i stawiamy na niewielkim ogniu.

Zagotowujemy krem, ciągle mieszając aż do zgęstnienia.

Gęsty krem zdejmujemy z pieca i przykrywamy powierzchnię folią spożywczą. Unikniemy w ten sposób kożucha.

Studzimy krem.

Potem ubijamy miękkie masło na puszystą pianę i do niej (ciągle ubijając) dodajemy po łyżce wystudzony krem. Na koniec wlewamy likier i ostatni raz miksujemy.

Kolejnym etapem jest przełożenie bezy. Potrzebujemy rękawa cukierniczego i tylki ze sporym otworem. Można nałożyć krem łyżką ale wierzcie mi, nie będzie to ładnie wyglądać. Lepiej użyć tylki.

Formujemy wałek kremu na dolnym krążku bezy. Pamiętajcie o zostawieniu kremu na górny krążek.

Przykrywamy drugim krążkiem bezy. Lekko ją dociskamy do kremu.

Zmieniamy dużą tylkę na mniejszą, z ozdobnym otworem i wyciskamy resztę kremu na górę bezy.

Słodko? I o to chodziło.

Smacznego