Czego się nie robi dla zdrowia czyli oxymel

 

Dziś przepis raczej z apteki niż z kuchni choć w tej drugiej drogę swą zaczął. Oxymel.

Nazwa nic nie mówiąca? Czy to nowe bóstwo azteckie? Lub zapomniane zaklęcie z Hogwartu?

Może bardziej swojsko brzmiący "fire cider" coś wam mówi? Nie?

Już wyjaśniam. 

Podstawą tego "czegoś" jest ocet jabłkowy. 

Zrobiłam go w tym roku ze dwie wanny. Trochę rozlałam do butelek i rozdałam po świecie. Trochę butelek potłukłam a część pożeniłam z np. chrzanem i imbirem.

Przepis znalazłam w internecie wśród cudownych środków  na reumatyzm, magicznych receptur na porost włosów i bezkontaktowe zajście w ciążę. 

Przepis na oxymel różnił się od innych magicznych receptur tym, że nie zawierał żabiego skrzeku, nie wymagał nurzania się w błocie i nie potrzebna mi była pełnia księżyca.

Wszystkie składniki uważałam na smaczne, zdrowe i pożyteczne. Kiedy do  tego dodałam entuzjastyczne opinie całego internetu i rozpaczliwe pożądanie posiadania czegoś uodparniającego na rok 2020, to nie było wyboru. Oxymel czas zrobić.

Trochę trwa zanim zażyjemy pierwszą porcję ale chyba warto. Póki co, na nic nie chorowałam, nawet katary omijają mnie z daleka. Nie wiem czy to zasługa "ognistego cydru" czy sporadycznych kontaktów międzyludzkich, ale faktem jest, że mam się dobrze. 

W naszym domu panuje zasada, że jeśli do zrobienia jakiegoś dania użyliśmy dobrych części składowych, to efekt końcowy musi być pozytywny. 

Powiem wam w tajemnicy, że zdanie powyższe nie jest moje a moich Córek i nie zawsze ta zasada się sprawdzała w przeszłości (ach, ten mus czekoladowy) ale cicho sza... nie musimy o tym trąbić.

Wracam więc do zasady: wszystkie elementy są zdrowe, to i całość będzie zdrowa.

Wpakowałam do dużego słoja warstwę cebuli, chrzanu, czosnku, chilli. Dołożyłam korzeń kurkumy, kardamon, ziele angielskie i kolendrę. Zalałam octem jabłkowym, przykryłam ściereczką i zostawiłam w spokoju na 4 tygodnie.

Po tym czasie przecedziłam nalew i zmieszałam z połową szklanki płynnego miodu.

I to wszystko. Pijemy go po łyżce codziennie. 

Powiem tak: dla moich kubków smakowych i nosa jest obrzydliwy. MMŻ jest jego fanem. Do tego stopnia, że rozważał używanie go do sałatek. Taki eksperyment mnie przeraził. 

Ciemna strona dzieciństwa kojarzy mi się z syropem Guajazyl (pojęcia nie mam jak się naprawdę nazywał) i choć oxymel smakowo nijak się ma do syropu z dzieciństwa, to przymus jego stosowania jest podobny i dzisiaj.

No, ale czego się nie robi dla zdrowia?

przepis na oxymel

Zasada jest taka: używamy składników, które gwarantują nam jak największą ilość witamin, mikroelementów i takich tam pożyteczności wszelakiej czyli:

- ocet jabłowy, najlepiej taki robiony samemu z jabłek z pobliskiego sadu, ale w sklepie dobry ocet jabłkowy też dostaniecie

- kawałek korzenia chrzanu, obrany i pokrojony w plastry

- kawałek imbiru, obrany i pokrojony drobno

- kilka ząbków czosnku, pokrojonych w plastry

- 1 lub 2 cebule, obrane i pokrojone w plastry

- kawałek kurkumy około 3-4 cm lub łyżeczka kurkumy w proszku

- 2-3 papryczki chilli, pokrojone

oraz

po łyżeczce ziaren pieprzu, kolendry, ziela angielskiego

Zalewamy składniki oxymelu octem jabłkowym, zakręcamy i czekamy grzecznie czekamy 4 tygodnie.

Potem przecedzamy i nalew mieszamy z miodem. Słodkość zależy od naszych upodobań.

Potem czeka nas zdrowie, zdrowie i tylko zdrowie. Przynajmniej taką trzeba mieć nadzieję. 

No i zawsze, możecie z dumą wypiąć pierś i powiedzieć, że wy sami dbacie o swoje zdrowie. A NFZ niech się goni.

Myślę, że tym roku taki prezent pod choinką zostanie przyjęty jeśli nie z entuzjazmem, to na pewno ze zrozumieniem. Nawet jeśli nie zdążycie go zrobić, to podarowanie słoika z kolorowymi warstwami też może być ciekawe. Tym bardziej, to prezent z opóźnionym zapłonem.

Zdrowia życzę, a dla tych, którzy wolą inne klimaty już  niedługo coś dla dorosłych.